“Δύο είναι οι βασικές αρετές του μυθιστορήματος: η άρτια σχεδόν αστυνομική δομή του και η εκφραστική οικονομία…Με μία σειρά από διαδοχικές αφηγήσεις και με συνεχείς αναδρομές, η συγγραφέας συμπληρώνει με επιδεξιότητα το παζλ, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη παρά την έκταση του βιβλίου. Ταυτόχρονα καταγράφει με λιτότητα τα γεγονότα, οριοθετεί το ιστορικό πλαίσιο με νηφαλιότητα και την αναγκαία απόσταση, δεν αναλώνεται σε σχοινοτενείς περιγραφές και βαθυστόχαστες αναλύσεις και οι χαρακτήρες, κυρίως οι δύο ηρωίδες, γιαγιά και εγγονή, διαγράφονται μέσα από τις πράξεις τους χωρίς υπερβολές και μεγαλοστομίες…Χωρίς την παραμικρή πρόθεση υπερβολής, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ρεαλιστικά μυθιστορήματα των τελευταίων χρόνων”.